De stad Gent ziet een ongeziene stijging in het aantal aanvragen voor tolkdiensten, blijkt uit het antwoord op de schriftelijke vraag van Vlaams Belang-fractieleider Jonas Naeyaert. De totale kostprijs over 5 jaar (sinds 2019 tot en met 2024) bedraagt 466.181,22 euro voor 8.431 tolkopdrachten. “De uitschieters zien we bij de taalgroepen Pashtoe, Turks en Dari”, duidt Naeyaert. “De factuur voor deze diensten blijft oplopen, terwijl integratie in de stad ver te zoeken is. Deze zorgwekkende tendens doet vragen rijzen over de duurzaamheid van dit beleid en over de integratiebereidheid – zowel van de betrokkenen als van het stadsbestuur. We investeren nu veel geld in tolken, maar daar wordt geen letter Nederlands mee geleerd. Wil integendeel. Dit is geen integratiebeleid, dit is een vertaalbeleid.”

In de cijfers zien we enkele extreme stijgingen terug. Voor Pashtoe, een taal afkomstig uit Afghanistan en Pakistan, zien we een opdrachtenstijging van maar liefst 6.950% op vijf jaar tijd. In 2019 registreerde de stad slechts 4 tolkopdrachten voor Pashtoe. In 2024 waren dat er al 282. De bijhorende factuur bedraagt meer dan 15.000 euro. Ook voor Dari, het Afghaanse dialect van Farsi, noteren we een sterke stijging: van 3 opdrachten in 2019 naar 100 in 2024, oftewel een toename van 3.233%. De bijhorende kostprijs bedraagt meer dan 5.000 euro op één jaar tijd. Daarnaast blijft Turks structureel het hoogst: in 2024 waren er 330 opdrachten, goed voor een kostprijs van ruim 15.000 euro.

In totaal spendeerde stad Gent sinds 2019 tot en met 2024 bijna een half miljoen of 466.181,22 euro, dit aan 8.431 tolkopdrachten.

“Wie onze taal niet kan of wil spreken, moet daar zelf voor opdraaien”

Niet alleen de cijfers voor tolkopdrachten stijgen fors. “Parallel met de stijgende tolkkosten blijft ook het aantal aanvragen tot financiële steun bij het OCMW hoog, in het bijzonder vanuit Afghanistan en Palestina”, zegt Naeyaert. “We zien dat mensen die structureel beroep doen op tolkdiensten vaak ook langdurig afhankelijk zijn van sociale steun. Dit is geen integratie, dit is de import van structurele afhankelijkheid. De overheid sponsort passiviteit in plaats van inzet.”

Volgens Naeyaert moet het beleid grondig hervormd worden: “Wie na jaren nog steeds geen Nederlands spreekt, moet aangespoord worden om verantwoordelijkheid te nemen”, zegt hij. Het is het volgens het Vlaams Belang immers niet verantwoord dat “er nul responsabilisering is rond het Nederlands. Er zijn geen gevolgen vanuit onze overheidsdiensten bij weerwil om Nederlands te leren.“

“Tolken moeten de uitzondering zijn, niet de norm”, besluit Naeyaert. “Dit is geen integratiebeleid, dit is een vertaalbeleid en het faciliteren van segregatie. We moeten hier leven en hier meedraaien minder vrijblijvend maken; we kunnen beginnen met de tolkdiensten betalend te maken, in plaats van de gewone Gentenaar te laten opdraaien voor deze facturen. Wie onze taal niet kan of wil spreken, moet daar zelf voor opdraaien. Dat is toch gewoon gezond verstand?”